Rewaloryzacja i modernizacja zabytkowej kamienicy wraz z dobudową z przeznaczeniem na cele handlowo-usługowe i biurowe pn. „Zielona Kamienica” przy ul. Św. Rocha w Białymstoku
Budynek handlowo-usługowy i biurowy „Zielona Kamienica” w Białymstoku
Białystok, ul. Św.Rocha 5
projekt – 1996
realizacja – 1997/99
Zespół projektowy:
Autor: mgr inż. arch. Janusz Kaczyński
Współpraca:
mgr inż. arch. Barbara Miron-Kaczyńska
mgr inż. arch. Marek Średziński
mgr inż. arch. Bogdan Wasilewski
Konstrukcje: mgr inż. Jan Krzysztof Grochowski
Inst. elektryczne: mgr inż. Adam Dubowski
Inst. sanitarne: dr inż. Sławomir Sidoruk
ZAŁOŻENIA KONCEPCYJNE:
W warstwie funkcjonalnej założeniem jest dostosowanie obiektu istniejącego po jego rozbudowie do wymagań nowoczesnych funkcji usługowo-biurowych; po pracach adaptacyjnych tworzyć on winien z częścią plombowa jeden organizm funkcjonalny, ale też i jednorodny pod względem konstrukcyjnym i wyposażenia instalacyjnego; w partii przyziemia (zagłębionego ca 50cm poniżej terenu) i parteru przewiduje się ulokowanie przestrzeni handlowo-usługowych skomunikowanych dwiema wygodnymi klatkami schodowymi i winda poprzez obszerne hole;
Lokale od ulicy maja dostęp bezpośrednio z chodnika; na pozostałych 3 kondygnacjach przewiduje się wytworzenie przestronnych, mobilnych przestrzeni biurowych, skomunikowanych w poziomie szerokimi ciągami korytarzowymi, w pionie dwiema klatkami schodowymi (w tym jedna ewakuacyjna) i winda osobowa; podział tych przestrzeni lekkimi ściankami wyniknie z zapotrzebowania na określoną powierzchnie biurowa, stałe są ciągi komunikacyjne i węzły sanitarne; klatka ewakuacyjna pełni też role klatki służbowej, z kontrolowanym na portierni dostępem do budynku; na zapleczu budynku, gdzie znajduje się też służbowe wejście, usytuowano parking na samochody osobowe;
W warstwie architektonicznej projekt zakłada pełną pietyzmu rewaloryzacje budynku istniejącego w warstwie architektury z nadaniem mu jednak jednocześnie walorów technicznych i użytkowych oczekiwanych przez współczesnych użytkowników; stad ingerencja w jego układ funkcjonalny, na tyle jednak ograniczona by zostawić nie naruszone w istotny sposób podstawowe jego elementy – osiowo usytuowana dwukondygnacyjna brama, głęboki dwutrakt, trzyosiowa, kompozycja elewacji z ryzalitami flankowymi i środkowym; elewacje frontową pozostawia się w oryginale, z łagodnym przemodelowaniem partii dachu i wyprowadzeniem prostych witryn w „niskim” parterze;
wykorzystując przestrzeń dawnego przejazdu bramnego organizuje się obszerny hol z klatka schodowa obsługujący mini pasaż handlowo-usługowy;
Istniejący budynek pomimo swojej „miejskiej” skali, z uwagi na pewne ubóstwo detalu wymaga domknięcia i kontrastującej go oprawy co też uczyniono kształtując formę zwartego z nim plombowego budynku narożnego łączącego pierzeje poprzez bramę z budynkiem nr.7; narożnik stanowić ma ścianę placyku przed owa cofnięta „siódemka” i zamkniecie widokowe przegiętej w tym miejscu ulicy Św. Rocha; stąd skala nowego budynku wysokością zasłaniającego obecnie obnażony, ogromny i niewykończony z przypadkowymi dziurami okien szczyt naszej rewaloryzowanej „piątki”; w widoku od ul. Lipowej budynek nowy wychyla się nieco swoim zwieńczonym „parasolem” narożnikiem przed rewaloryzowany i stanowi jego oprawę architektoniczną; podobny zabieg z lewej strony (od numeru „3”) mógłby w przyszłości scalić pierzeje i wyakcentować zabytkowe obiekty: szpital i nasza kamienice;
Dotychczas uwarunkowani peerelowską rzeczywistością modernizm postrzegaliśmy poprzez pryzmat szpetnych blokowiszcz, a przecież i sam „Roch” w swoim ascetyzmie gdzieś szlachetnie przyswoił jego idee; także obecnie neomodernizmy w niezliczonych przetworzeniach świecą tryumfalny pochód wypierając tandetę, infantylizm i „discopolowe” prowincjonalne neohistoryzmy jakie nastały w rezultacie wyeksploatowania przestrzennych zabaw postmodernistycznych lubujących się w pastiżowaniu i cytowaniu porządków klasycznych, co przy niewielkiej znajomości przez znaczną części architektów zasad owymi porządkami rządzącymi dawało owoce koślawe i wielce szpetne;
Dane metryczne po pracach adaptacyjnych i rozbudowie:
– kubatura – ca 13920 m3
– powierzchnia zabudowy – 867 m2
– powierzchnia użytkowa – ca 3250 m2
