Bank PKO BP S.A. II Oddział w Białymstoku

Modernizacja siedziby Banku PKO BP S.A. w Białymstoku

Bank PKO PB S.A. II Oddział w Białymstoku
Białystok, ul. Chrobrego 2
projekt – 2002/03
realizacja – 2004/05

Zespół projektowy:
Autorzy:
mgr inż. arch. Janusz Kaczyński
mgr inż. arch. Barbara Miron-Kaczyńska
Współpraca:
mgr inż. arch. Tomasz Rubin
mgr inż. arch. Sylwia Burbula
mgr inż. arch. Marek Patyra
Konstrukcje: mgr inż. Jan Krzysztof Grochowski
Inst. Sanitarne: mgr inż. Grażyna Sykała
Inst. Elektryczne: mgr inż. Adam Dubowski

OPIS KONCEPCJI:
Istniejący budynek zlokalizowany jest przy jednej z głównych ulic dużej dzielnicy mieszkaniowej – Osiedla Piasta; lokalizacja na obrzeżach struktury urbanistycznej śródmieścia zapewnia doskonałe powiązania komunikacyjne oraz komfortowe warunki parkowania samochodów klientom; omawiany obiekt nie jest wysoki, ma dwie kondygnacje naziemne i jego bryła wtapia się w otaczające go wyższe budynki i zieleń; usytuowanie względem pasa drogowego ulicy stwarza potencjalne możliwości wyeksponowania budynku; w analizowanej przestrzeni istniejąca zabudowa ma strukturę luźną, nie tworzy zwartych pierzei ulicznych; stąd kontekst jest raczej w skali urbanistycznej i sylwetach; nie mniej, czytelna modernistyczna proweniencja form istniejącej zabudowy mieszkaniowej osiedla determinować winna kierunki poszukiwań formalnych w sferach estetyk neomodernistycznej czy neokonstruktywistycznej, a nawet minimalistycznej.

Nasz budynek jako kontekst posiada proste monotonne bryły bloków za- budowy mieszkaniowej wielotysięcznego osiedla; konkurowanie z masywami takiej kilkunastopiętrowej zabudowy za pomocą nakładania wyrafinowanych nawet form na jednopiętrowy budynek mija się z celem; podobnie można ubrać doskonałe odzienie, nałożyć wyrafinowany makijaż i kosmetyki, a potem udać się w trasę o 6 rano autobusem zapchanym pierwszą zmianą; w obydwu wypadkach efekt jest na krótki dystans, dla najbliższych odbiorców; jedyną metodą wykreowanie naszego banku jest powiększenie dystansu odbioru, nadanie mu eleganckiego i dobrej jakości kostiumu o wyważonej ekspresji i „wydłużenie” postrzegania owego kostiumu; owo „wydłużenie” odbywać się będzie w dwu kierunkach: na zewnątrz – poprzez projektowany Plac oraz do wewnątrz – w spójne z architekturą budynku stateczne wnętrza; takie kodowanie w sferze mentalnej – poprzez zapamiętanie dobrych odczuć jest czasem skuteczniejszym budowaniem dobrego obrazu miejsca niźli zarejestrowanie obrazu przestrzennej dominanty architektonicznej; zapamiętanie komfortu bycia utrwali u odbiorcy ową przestrzeń w warstwie mentalnej i osobistej hierarchii miejsc ważnych.

Rezultatem dociekań estetycznych i poszukiwań jest koncepcja czerpiąca z neomodernistycznych nurtów „technologizujących”; rozwiązanie takie kontynuuje w pewnym sensie, a nie „walczy” z zastaną formą; kompozycja zarówno całej bryły jak i poszczególnych elewacji wykorzystuje proporcje budynku istniejącego oraz elementy jego konstrukcji; dodawane do zwartej bryły delikatne ażurowania i cięgna konstrukcji dachów nad wejściami zawieszonych na elewacjach lub wolnostojących kolumnach – słupach stanowić mają rodzaj ornamentu i biżuterii na architektonicznym „garniturze”; sam „garnitur” zaś – licowania elewacji – projektowany w metodach systemowych gwarantuje wysoką jakość pod każdym niemal względem; jak poszycie samolotu; gładkie lico przyziemia w płytach „antygraffiti”, ażurowana srebrzyście matowa fasada piętra z poziomych aluminiowych listew; otwory i płaszczyzny bezramowych okien w parterze oraz pozioma szczelina okienna wokół budynku na piętrze; spójnym elementem kompozycji jest plac „przed”; to „antybryła” – dopełnienie; ów plac będzie niezwykle istotnym komponentem całego założenia dającym przedłużenie dystansu odbioru budynku i owo niezbędne „podbicie”; dopełnieniem architektury i małej architektury będzie zieleń; tę na placu „przed” należy ukształtować.